BAŞARIYA DAİR

Başkalarının başarısızlıkları üzerinden kar edenlerin başarısından söz edilemez. Bunun farkına vardığım andan itibaren eleştiri oklarımın yönünü kendime çevirdim. Açığımı fark etmemle onu kapatmak adına verdiğim mücadele eşgüdümlü gerçekleşti ve zihnimde şöyle bir vecize fakrıma merak uyandırdı; ‘İnsan kendisini aşması gereken bir varlık.’
Bununla kendime takılmamam, onu tanımam ve bir halt değil, alt etmem gerektiği hissi bende haylidir hüküm sağladı, kanılardan geçip kendimle yarışmam gerektiği fikri aczime malum olup beni bir kapıya çıkardı; ‘Alıp veremediğim esas kendimle!’
Kendime karşı savaşımda barış kaçınılmaz yol/istikamet oldu karşımda. Adımlarım, varmak üzere eriştirildi detaya, sırra ve arka fona. Ön plan gözümde kamaştıkça gelişti ve içinden geldim her bir şeyin.
Darbe aldıkça doğruldum, sarsıldıkça yerimi sağladım ve durdukça sürülüp sürüklendim, onun için tezimi bırakıp tepkimelerime ivme ve ihtişam kazandırdım.
Aslen ben harekette gördüm tezi de, tözü de. İnsan ahlakı, erdemi de. Düzeni okudum, veryansın kopardım, güç ve kudret merkezinin himayelerine sığındım. Korktukça safımı belledim ve saflığımı; ‘İnsanın kendisinden ileri bir köyü yokmuş’ anladım.
Bugün günümü savmaktan çok daha mühim bir iş yapıyorum; ruhumu besliyor kanatlarını onarıyorum. Sargın sulara yedirilmeyecek kadar büyük salı inşa ediyorum. O geminin adını “İnsanlık” koymuşlar, ben kapasitesinden bildiriyorum. Çizgim sınırları aşıyor, sancımı bir sınıra indiremiyorum. Kabiliyetim, tabiyetim ile taleplerimi ele veriyor, ben çekilerimle aramdaki muhabbetten tanınıyorum.
Yakınlaşıyorum ve yakınlaştıkça burada hiçbir sorunun olmadığını görüyorum. Ve kavgama kurban gitmiyorum, kavgamı yönetiyorum. Takıntılarımı doğru yöne ve adrese sevk etmenin gayretini taşıyorum. Azap içinde kıvranmıyorum, gelişiyorum!
Ben hakikat ilmini edindiğim derslerden çıkarıyorum. Olguların feyzine varıyor, tecrübelerimle pekişiyorum. Ve şöyle diyorum: ‘Kazanmak; uğruna kaybedeceklerini göze alarak daha da kaybetmemek üzere programlanmaktır.’
Dedim ya yetişiyorum; yetişirken de sahiplenmiyor, selam ediyorum. Ardından ekliyorum, ‘Hayatı erişebilir kılmanın külfeti/maliyeti de nedir, bir insanı kazanmanın, hayatı kendisine bahşetmenin yanında!’ Onun için ortalamamı yüksek tutuyor, hesabımla doğruluyorum bir hesap gütmez iken.
Bugün tüm yaşantımın hesabını verecek kudrete malikim; elimde olmayan nedenlerle yarattığım enkazı kaldırmanın, her bir işime yeniden başlamanın…
Sözlerim beni destekler, ben yoluna koyulurum kayıplarımın, hem de kendisini kazanmanın cehdini sonuna kadar veren er olarak!
-/ #CanAhmetVural
17.10.2020.6
Canahmetvural.com

PAYLAŞ