GARİP

Ne garip varlıktır şu insanoğlu, hiçbir şeye gücü yetmez ama onca derdi üstünde taşır. Dağların kabullenmediği sorumluluğu omuzlara alır, diptedir, sondadır ama yerden yüksekler ile sonsuzluk hevasına kapılır. Dünyalar içinde ufacık bir dünyası vardır, o dünyanın içinde de milyonlarca rüyası... ne yerdedir kendisi, ne gökte asılı kalmıştır, daim ikisi arası bir yerde yeniden doğmak üzere hep kuluçkaya bırakılmıştır. Defalarca olmuş ve lakin defalarca ölmüş, bi zavallıdır. Çoktan kendi çöplüğünü karıp birbiri ardınca saklanıp yeniden boyut kazanıp açığa çıkmıştır. Hem katildir, hem maktül. Hem sanıktır, hem müşteki. Hem çağrıdır hem ferman. Uzunca bir öyküdür o, ama kanatsız tüm hikayelerin son pasajıdır. Kendisi tanıtım bülteninden fırlamış kapak yazısıdır, tezdir, tuzdur, toz (zerre) ve bir damlacık sudur. Mevcudat, kainat, hipotezdir o. En büyük Kudretin en muhteşem ürünü, anımsatıcıdır, uyarıcıdır ve göstergedir o.

Ne tuhaf varlıktır şu insanoğlu, dergahtır, şandır, zamandır, kavram ve kuramdır. Düştür, gerçektir, düsturdur o. Ayakta, sandalyede, yatakta, ellerin üstünde, nerde ve nasıl olduğu hiç farketmez, adresi, durağı, molası, muhabbeti, hasılı istikameti tek olandır. Ağladımı aynı şekli itibariyle ağlar, kanadımı aynı renkte kanar, tenler farklı olsa da tinler hep aynıdır. Aynı acıtır, aynı söyletir, aynı düşündürüp aynı güldürür. Bakarsın aynı açtırır aynı soldurur, bir insanda bin insan gizlidir, bin insan bir insanda saklı.... Tecelli aynıdır. İnsandır gizli hazine, kendi içindeki özne.

Düşman büyür, insan düşmanlıkla değil, düşmanıyla birlikte büyür. Dostluk da Düşmanlık da yine insandan insandadır.

Garip varlıktır şu insanoğlu, Farkındadır serapta gördüklerinin, kabuslarının şahidi, yazarı, yönetmenidir. Kurgularının baş aktörü, figuranıdır. Kendini oynatır hayat filminde, en nihayetinde kuralsız eylemlere gebe kalır. Büyük yargıçtır insanoğlu, fiillerinden nizama çekilen ve yalnızca kendine azap eden büyük yargıçtır. Kemaldir o, kamildir, çekirdektir.

 

Çözdüm insan seni, şimdi içimden dışarı çıkmak için can veriyorsun ama açığa çıktığında ardına bakmadan kaçacak ve saklanacak delik arayacaksın.

 

İnsanın yapamadığı her ne varsa diline vurur gözünden yansırmış

İnsan, tabiatında olanı değil, hep olmadıklarını yansıtırmış

Bir geçimlikmiş insan, tek nefeslikmiş

Olay şu ki kendi içinden ibaretmiş.

 

/Can Ahmet Vural

3.10.17.3

PAYLAŞ