SÖZ KONUSU

Hatâ yapmaya iradem kalmadı.
Kurban verdim iyi niyete yanlışları
Gerçekler ortasında aydım.
Düş saydım yabandan yavan hayatı, 
Akşamdan geçtim, sabâ’ha oldum
Ilık yelden esen kopan o tufandan,
Şifalındım.
Benim âlemin muhasebesini tutan
Benim genel veren, benim alan.
Gidişatın ardından seyre dalan 
Bir b’akışın r’aksında bulundum.
Aksi oldum, baskılandım
Eskidim ve eksildim;
Yaşlandıkça yaş verdim
Omuzların kaldıramadığı, ben oldum.
Nâme oldum, sureti temize çektim
Mâni oldum, ne mânâlar devşirdim
Göz önünden yitip gittim,
Göğün sarmadığı sur ben oldum 
Haykırışlardan içim duyurdum
İçim döküp dışa koyuldum
Serdengeçtim fenâfillâh tümleştim
Feri yakan kandil ben oldum.
İlimlerden ilim seçtim
Ab-u hayat tedrisatında haddim bildim
Kaç ırak kaç bucak âlem, Bir’den sezdim
Ne dağların ne de kalplerin kaldıramadığı külfet ben oldum.
Yük oldum, ağırlık bildim
Yüksündüm ve yükseldim
Âlemlerin harcını/hesabını hep ben’e kestim
Akılları bozguna uğratan acz haddizatında mucize o ben oldum.
Ve belirdikçe silinen, yaklaştıkça kaybolan, dâhi daha da vardıkça;
…yok olan bir ihatanın tezahürü, ism-i tuğrul ben oldum.
-Can Ahmet Vural
23.09.2023.6

 

PAYLAŞ